İlk kez dudaklarımdan “a$kım” keLimesi çıkmı$dı.. İLk kez “seni seviyorum” demiştim biRine.. Çok faRkLı bi duyguydu .. HakediyoRdu.. Sevmeyi seviLmeyi..
Gün,güneş daha güzeL doğuyoRdu aRtık dünyama.. Biri vaRdı, beni seviyoRdu, bende onu seviyoRdum.. İlk’ti i$te iLkimdi.. Belki hiç eLini tutamadım.. Belki sıcaklığını hissetmemiştim.. Aramızda kilometreler şehirler hatta ülkeler vaRdı ama..
O benim iLk a$kım’dı.. Her$ey güzeL gidiyoRdu..
Taaa ki, ayRıLık kapımızı çaLana kadaR..
Kalbim kıRıLmı$dı.. a$k paRçaLaRı kanatmı$tı yüReğimi..
Hata,suç bendeydi..
Ve o .. Gitmi$ti..!
Yoktu aRtık i$te sevdiğim çocuk..
Sanki biR yaRalı seRçe çaResizLiğinde kaLmı$tım..
Ben sana güne$i vadettim..
SEn buLutLaRdan biLe koRktun.. demi$di, ve gitmi$di..
Herşey güzeL biR anıydı.. Aradan zaman geçti.. Uzun zaman.. Yüreğim kiRlenmi$ti.. Yorulmuştu.. Ve ben büyümüş , genç kız olmuştum.. BuLdum O’nu.!
Ko$a ko$a gitmi$tim kapısına..
Ben, ben geLdim! demi$tim gözLeRimi kaçıRarak..
KabuL edeR misin $imdi?.. Etmi$ti, benim onca hatama süngeR çekeRek.. Ama hiçbir$ey eskisi gibi değiLdi.. eLLeRim,gözLeRim,dudakLaRım.. En öncemLisi yüreğim kiRLenmi$ti..